အရင္တုန္းကနဲ႔ အခု

Min Di Min

      အရင္တုန္းက တစ္ပတ္ႏြမ္းကားလုိင္းေတြနဲ႕ လမ္းၾကမ္းကို ျဖတ္သန္းရင္း ခရီးသြားခဲ့ၾကရတဲ့ ကေလးေဒသခံေတြဟာ ခုဆုိ အဆင့္ျမင့္ အဲကြန္းေလအိတ္ကားလုိင္းေတြ အလွ်ိဳအလွ်ဳိေပၚလာလုိ႕ စတုိင္က်က်နဲ႕ ခရီးသြားႏုိင္ၾကပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းကဆုိရင္ ခရီးသည္တင္လုိင္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား တာ၀န္မဲ့ခဲ့ၾကသလဲဆုိ လမ္းမွာ ကားပ်က္ရင္ေတာင္ တာ၀န္ယူပုိ႕ေဆာင္ေပးျခင္းမရွိခဲ့ၾက၊ ခရီးသည္သက္သာေရးထက္ ကုန္ပုိတင္ႏုိင္ေရးသာ အေရးေပးခဲ့လုိ႕ ခရီးသည္ေတြမွာ ကားစီးေနစဥ္ ေျခခ်ခြင့္ေတာင္မရဘဲ တရားထုိင္သလုိ ထုိင္လုိက္ခဲ့ၾကရ၊ ေအာက္က စပရိန္ေမြ႕ယာရြဲ႕ေစာင္းေနတာႀကီးကို ငယ္ပါေစာင္းေအာင္ သည္းခံစီးခဲ့ၾကရ ၊ ထြက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထြက္လုိ႕ ခရီးသည္အေရးကို တစ္စက္ကေလးမွ ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ ကားဂိတ္မ်ားဟာ ခုဆုိ ေစ်းေလွ်ာ့ၿပီး ခရီးသည္ကို ဓားျပလုိ လုိက္လုေနၾကရပါၿပီ။ တစ္ခ်ဳိ႕လည္း ခါေတာ္မီျပဳျပင္ၾကၿပီး သူမ်ားေလအိတ္ဆုိ ကိုယ္လည္းေလအိတ္နဲ႕ လုိက္ျပဳိင္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲၿပိဳင္ၿပိဳင္ ခရီးသည္ေတြအေပၚ ေစတနာမထားခဲ့ၾကတာမုိ႕ သူတုိ႕ရဲ႕ သစၥာရွိေဖာက္သည္ေတြကို စုေဆာင္းမထားႏုိင္ၾကတာဟာ ေရရွည္မွာ ရည္တည္ဖုိ႕လြယ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ခရီးသည္တင္လုိင္းအသစ္ေတြ ေပၚလာတာ ၀မ္းသာစရာပါ။ လမ္းမ်ားေကာင္းဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေငြရႊင္တဲ့ကေလးသားေတြဟာ ႏုိင္ငံပတ္ေနၾကဦးေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
      ေနာက္တစ္ခုက အထူးကုေဆးခန္းေတြ အလွ်ိဳအလွ်ဳိေပၚလာတာပါပဲ။ ဒီမွာေတာ့ အထူးကုေဆးခန္းတုိင္းက ပါရဂူဆရာ၀န္ေတြကို အခ်ိန္ပုိင္းနဲ႕လုိက္ခ်ိတ္ၿပီး ထုိင္ခုိင္းရတာမုိ႕ ထူးျခားတဲ့တုိးတက္မႈ ရွိမလာပါဘူး။ လူနာကို ၃း၃၀ ခ်ိန္းၿပီး ဆရာ၀န္က ည ၈ နာရီေလာက္မွ ေရာက္ခ်င္ေရာက္တာမုိ႕ ေသစရာရွိရင္ ေသဖုိ႕လံုေလာက္ပါတယ္။ ဘယ္အထူးကုေဆးခန္းကမွ ပုိေကာင္းတယ္၊ ပိုစိတ္ခ်ရတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းေကာင္း ျပန္႕မလာပါဘူး။ ေဆးခန္းေတြက ေစတနာအရည္အေသြးမျပည့္ၾကေပမယ့္ ၿမိဳ႕ခံေတြကေတာ့ အထူးကုေရာဂါစြဲေနၾကပါၿပီ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အထူးကုနဲ႕မွ ျပခ်င္ၾကေတာ့တာကလား။ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးေတြဟာ ေဆးခန္းမ်ားမွာ အခ်ိန္ေတြပုိင္းထုိင္ၾကပါတယ္။ စမ္းသပ္ခက လူနာတစ္ဦး ၅၀၀၀ က်ပ္ပါ။ က်န္တဲ့ ဘာညာေတြလံုး၀မပါဘဲကို ေပးရတဲ့ေၾကးပါ။ ေဆးခန္းတစ္ခန္းကေတာ့ သူတုိ႕ဆီမွာ လူနာ ၁၅ ဦးပဲလက္ခံပါသတဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႕ေဆးခန္းေတြကေတာ့ ေဆးေရာင္းရတဲ့အေပၚကေန လူနာရွင္ေတြဆီက ေငြသဲ့ယူၾကၿပီး အခ်ဳိ႕ေဆးခန္းေတြကေတာ့ စြယ္စံုစစ္ေဆးခ်က္ေတြနဲ႕ သဲ့ယူၾကပါတယ္။ လူနာဆုိတာကေတာ့ ျဖစ္လာရင္ ကုန္မွာပဲလုိ႕သေဘာထားၾကတာမုိ႕ ေငြကုန္တာထက္ စိတ္သက္သာရာရေရးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႕ဆုိင္ကယ္နဲ႕ထိခို္က္မိလုိ႕အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို ေဆးခန္းျပေပးတာ ေသြးခ်ဳိ၊ ဆီးခ်ဳိ၊ ႏွလံုး၊ ေသြးတုိး၊ စတဲ့ ေရာဂါစံု အကုန္စစ္ပစ္လုိက္တာ တစ္ခါတည္း ၂ေသာင္းခြဲကုန္ပါသတဲ့။ အစမ္းသပ္ခံရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးဟာ ေနာက္ေန႕မွာ ေလးလေလာက္ငုပ္ေနတဲ့ မီးယပ္ေတြ ျပန္ေပၚလာတယ္လုိ႕ ျပသနာရွာတာမုိ႕ ေနာက္ထပ္ေဆးဖုိး ငါးေသာင္းထပ္ကုန္က်ခံရပါသတဲ့။
      ဗုိက္နာနာေနလို႕ ေတာကေနတက္လာတဲ့ ခယ္မေတာ္ကေတာ့ အထူးကုနဲ႕ျပၿပီး အေထြေထြစစ္ေဆးမႈ ခံယူ၊ စီတီစကင္ရုိက္ၿပီး ေနာက္ေန႕အေျဖသိဖုိ႕ ျပန္ခ်ိန္းတာ ဆရာ၀န္ႀကီးေရာက္မလာလုိ႕ ည ၁၀နာရီခြဲထိ ေစာင့္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႕လည္း အဲဒီဆရာ၀န္ႀကီး လာဖုိ႕မေသခ်ာတာမုိ႕ လက္ေထာက္ဆရာ၀န္နဲ႕သာ အေျဖေတြသိဖုိ႕ျပခဲ့ရပါတယ္။ ညည နာလြန္းလုိ႕မအိပ္ႏုိင္တဲ့သူ႕အတြက္ တစ္မိသားစုလံုး စိတ္ဆင္းရဲၾကရပါတယ္။ ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႕ျပထားတာမုိ႕ ဗမာေဆးလည္းမတုိက္ရဲ၊ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလည္းမသိျဖစ္ၾကရပါတယ္။ အထူးကုေဆးခန္းက စာေရးမေလးလည္း လူနာနဲ႕ ဆရာ၀န္ၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားရပါေလတယ္။

      ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇနီးသည္မိခင္ေလာင္းကိုေတာ့ စစ္ေဆးရံုက အထူးကုနဲ႕အပ္ထားပါတယ္။ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈ အလြန္ေကာင္းတယ္လုိ႕ စစ္ေဆးရံုဟာ ခုတစ္ေလာ နာမည္ရေနပါတယ္။ ျပည္သူ႕ေဆးရံုက အရပ္သားဆရာ၀န္မ်ား ေကာင္းတဲ့ဘက္ကို ယွဥ္ႏုိင္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ခြဲခကေတာ့ တစ္သိန္းေလာက္က်ႏုိင္တယ္လုိ႕ အရင္တက္ဖူးသူမ်ားက ႀကိဳတင္ရွာေဖြထားဖုိ႕ သတိေပးထားေလရဲ႕။ ဇနီးသည္ကေတာ့ စစ္သားဆရာ၀န္ေလးငါးေယာက္က ၀ုိင္းၿပီး ေမြးေပးၾကမယ့္အျဖစ္ကို ႀကိဳေတြးလုိ႕ ရွက္ေနရွာပါတယ္။ ရြာျပန္ၿပီး အရပ္လက္သည္နဲ႕ေမြးမယ္ တကဲကဲလုပ္ေနလုိ႕ က်န္းမာေရးကိစၥပဲ ၊ ရွက္မေနနဲ႕လုိ႕ေျပာထားရပါတယ္။

      ေသခ်ာတာကေတာ့ ကေလးၿမိဳ႕ ေဆးခန္းေတြနဲ႕ ေဆး၀န္ေဆာင္မႈဟာ ျပသနာမ်ားစြာရွိေနဆဲပါပဲ။

      ကားလုိင္းအသစ္ေတြ တုိးလာလုိ႕ ခရီးသြားရတာအဆင္ေျပသလုိ အထူးကုေဆးခန္းေတြလည္းတုိး၊ လူနာေတြလည္းအဆင္ေျပေစခ်င္ပါတယ္။ ေစတနာနဲ႕ကုသေပးၿပီး သစၥာရွိေဖာက္သည္ေတြ စုမထားႏုိင္ၾကရင္ေတာ့ နာမည္ေကာင္းက်န္မွာမဟုတ္သလုိ ေရရွည္လည္း ၿမဲႏုိင္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဆက္လက္ဖတ္လိုလွ်င္ ....>>

ျပန္သိမ္းေပးပါ ....>>