အလင္းအက္ေတာင္ပံ

ကမန္းကတန္း ရုပ္သိမ္းေနတဲ့ေနေရာင္ကုိ
အရုဏ္ဦးေရာင္ျခည္ အျဖစ္ အမွတ္မွား
အေမွာင္စည္းျခား ထားရစ္ခါမွ
သည္ ခရီးျဖင့္
တစ္ေယာက္ထည္း သြားရေတာ့မယ္ ဆုိတာ သိခဲ့
သ႑ာန္မဲ့ အရိပ္တစ္ခုလုိမ်ိဳး
အေထြးေထြး ဖမ္းဆုပ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အပုပ္အသုိးေတြထမ္းပုိးလုိ႔
လားရာမဲ့ လမ္းေပၚမွာေလ
ဒီလုိ
တြယ္ရာမဲ့ သစ္တစ္ပင္ရဲ႕
ရွင္သန္ႏုိင္ျခင္းက
ေႏြရင္ခြင္မွာ ကာလဘယ္ေလာက္ၾကာမွာ တဲ့လဲ
လယ္ကြင္းေတြလုိ
မင္းရဲ႕ ထုဆစ္ျခင္းမွာ
ေဟာက္ပက္ပက္ရင္တစ္ခြင္လုံး
အက္ကြဲလုိ႔ မဆုံးေတာ့ဘူးယုံ။

ေမာင္ကုိေမာင္(ကေလး)