အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ

ေရးသူ ျမဆင့္ခ်ယ္

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ(၁)

ဘ၀ဟာ
နံပါတ္ တစ္ခုဆိုရင္
ငါတို႔မွာ နံပါတ္ေတြမ်ားၿပီ
ကာတြန္းကားေတြမွာ
ေနာက္ခံစကားေျပာရသူလို
ကာတြန္းကားၿကိဳက္တဲ႔ ကေလးေတြ
ေကြးေနေအာင္ ရယ္ေမာေနၾကခ်ိန္
ကိုယ့္အသံနဲ႔ ကိုယ့္အရုပ္ေတြ
အဆုတ္ထဲ ေရ၀င္မဆံုး…….။

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ (၂)

ငါတို႔ဟာ
မ်ိဳးရိုးဗီဇ ေျပာင္းလဲခံထားရတဲ႔
သစ္သီး၀လံေတြလား
ေသခ်ာတာကေတာ့
ငါတို႔ကို
တစ္ခုခုက ညိွဳ႕ညွိဳ႕ေနတာၾကာၿပီ
ေခါင္းခါသလို
ဘ၀ကို ခါပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
ပခုံးတြန္းသလို
ဘ၀ကို တြန္႔ျပလိုက္ခ်င္တယ္
ေျပျပစ္လိုက္
ထစ္အလိုက္
အသိုက္အၿမံဳေတြ
ပံုေဆာင္ခဲျဖစ္လိုက္
လမ္းမေတြဟာ
လႊတ္ကို ဆူးၿဖိဳး
မိုးမတိတ္ခင္ဘဲ
ႏွင္းခဲေတြ သည္းလာျပန္ေတာ့
လြမ္းဆြတ္ျခင္းရဲ႕ ရနံ႔ေတြ
ေလကို ဆန္တက္လာတယ္………။

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ (၃)

အခ်ိန္မဟုတ္
အခါမဟုတ္
ထြန္ေရးငင္မဆံုး
တလင္းနယ္မဆံုး
မိုးေရစက္လက္နဲ႔
ထံုးခဲ႔တဲ႔ ႀကိဳးကံုးေလးေတြ
ႏွင္းတံစက္ၿမိတ္မွာ
အရိပ္ဆက္တုန္း၊
ႏွင္းနဲ႔လင္းတဲ႔
ျမင္ကြင္းထဲ
အျဖဴနဲ႔အနက္
ႏွစ္ေရာင္ထဲမွာ
ကိုယ့္အျဖဴထက္
သူ႕အနက္က ပိုမ်ားေနမလား၊
သူ႔စိတ္ကို ကိုယ္ေခ်ာင္းဖမ္းလိုက္
ကိုယ့္စိတ္ကို သူေခ်ာင္းဖမ္းလိုက္
အသားတံဆိပ္ ရိုက္ႏွိပ္မထားလည္း
ထင္းေန၊
ႏွင္းေရ
ျငင္းမေနနဲ႔
ေႏြဦးအထိ
လႊတ္တင္လိုက္
ကိုယ့္ဘက္က စိုက္ပ်ိဳးဖို႔သာ။

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ (၄)

“ဘ၀” က
ႏွစ္တစ္ရာ ျပကၡဒိန္မဟုတ္ေတာ့
ဘာဆိုဘာမွ မတိက်ဘူး၊
ဒါေပမယ့္
အထိအရွေတြကေတာ့
သိၾကတဲ႔အတိုင္း
အမိအရ အတိအက်
ရွိသမွ် အန္ခ်ျပထားတာ၊
တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္ေယာက္ေယာက္က
ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚစၿမဲ
ျမစ္ေရေတြ က်သြားေပမယ့္
ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ေတာ္ေတြ ျပန္လည္ျပင္ဆင္လို႔ မၿပီးဘူး။


အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ (၅)

ကဗ်ာ ဆိုတာ
ကဗ်ာ မဆန္ရဘူးတဲ႔၊
ကဗ်ာဆိုတာ
ကဗ်ာ ဆန္ကို ဆန္ရမယ္တဲ႔၊
ကဗ်ာမွာ
ကိုယ္ပိုင္ဟန္ရွိရမယ္၊
မဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာ ဆိုမွေတာ့
ကိုယ္ပိုင္ဟန္ဆိုတာ မရွိရဘူး၊
ရွိခ်င္းရွိ
ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိရမယ္၊
ဒါေတြ…….ထားလိုက္ဦး
ခုအားလံုးစိတ္၀င္စားေနၾကတဲ႔
ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ အေၾကာင္းေျပာရေအာင္
အဲ႔သည္ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ကို
တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္ေနသူေတြနဲ႔
သီးျခား စံုစမ္းမွဳ႕ေတြ
သီးျခား အတည္ျပဳခ်က္ရယူဆဲ
အဲသည္ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္က
ခုလိုရွိဳက္ႀကီးတငင္ ဆက္ေျပာ
“……..အဲ႔သည္တုန္းက ကဗ်ာအပိုဒ္ပိုဒ္ေတြ
ရင္ခ်င္းတိုက္“ေတြး”ေနၾကတာဗ်
သည္ကဗ်ာကို “နာမည္” ေပးၾကဖို႔
နာမည္ဆိုတဲ႔ေနရာမွာ
“ေခါင္းစီး”ေရာ၊“ကေလာင္” နာမည္ေရာေပါ့
ဒါေပမယ့္ အေခ်ာမသတ္ရေသးခင္မွာပဲ……”
အခ်င္းကဗ်ာ ဖတ္သူ(၆)

သည္ေမးခြန္းက
သိပ္ေက်းဇူးႀကီး
တကယ္ဆို
ဟို…….ႏွစ္မ်ားစြာကတည္းက
ေမးသင့္ခဲ႔တဲ႔ ေမးခြန္း
ေဟာင္းေနတဲ႔ ေမးခြန္းေပမယ့္
ေတာင္းေနဆဲ ကြက္လပ္ပါ၊
သတ္ပံုမွန္စရာ မလိုဘူး
အဓိပၸါယ္ပီဖို႔ပဲလို၊
နား၀င္ခ်ိဳဖို႕ မလိုဘူး
အသံထြက္ ၾကည္ဖို႔ပဲလို၊
ၾကည့္ေကာင္းဖုိ႔မလိုဘူး
က်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔ပဲလို၊
ခက္တာက
ေက်းဇူးႀကီးလွမယ့္ ေမးခြန္းကို
ဟြန္းတီးၿပီး ေဘးဖယ္ခိုင္းေနတာ
ေမးခြန္းသံ ေပၚထြက္မလာခင္
ဟြန္းသံေတြသာ တေပၚေပၚ
ေဟာင္းေနတဲ႔ ေမးခြန္းေပမယ့္
ေတာင္းေနဆဲ ကြက္လပ္ပါ
မေညာင္းတမ္း မတ္မတ္ရပ္ေနတုန္း…………။ ။


အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ (၇)

ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက
“ေခါင္းမၿဖိဳးေတာ့တ” ဆိုတဲ႔ငါ့သူငယ္ခ်င္း
ကိုယ့္လက္ေရးကိုယ္ မမွတ္မိလို႔
“ကိုယ့္အသက္ေဘးကိုယ္ ျပန္ပတ္မိေတာ့မလို႔”တဲ႔
မေန႕ကအျမန္ေခ်ာနဲ႔
ေဖာေရာင္ေနတဲ႔ စာအိတ္ႀကီးေရာက္လာ၊
“ေခါင္းကိုက္တာေတာင္မွ ေကာင္းလိုက္တာ”ဆိုတဲ႔
ငါ့သူငယ္ခ်င္း အျပင္ေလာကက လူရႊင္ေတာ္
ခုမွမေပ်ာ္ဘူးဆိုတာ နားလည္သတဲ႔
ဒုကၡဆိုတာ ရုပ္မလွသူေတြအတြက္လို႔ ရယ္ပြဲဖြဲ႕တတ္သူ
ခုေတာ့အူမရႊင္ လူျမင္ရင္ေတာင္ ေၾကာက္ေနရဆိုပဲ
ေက်ာင္းတုန္းကလို ေနာက္ေနတယ္ပဲေအာင့္ေမ႔တယ္၊
လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္(၂၀) ထစ္တယ္၊ရစ္တယ္ဆိုတဲ႔
ငါ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕လက္ေရး
ေဘးေစာင္းေလးနဲ႔ အေရးေကာင္းဆဲပါ၊
ဖုန္းဆက္ေျပာရင္ ႏွလံုးပ်က္ေမာမွာမို႕
အျမန္ေခ်ာနဲ႔ ျပန္ေျပာရတာပါတဲ႔
“ၾကည္႔စား၊ ၾကည့္နား သတိထား”တဲ႔
ခုမွ အသိတရားေတြရေနလိုက္တာ
မယားနဲ႔မတည့္ ၿပိဳင္ေနရာက
တရားဘက္လွည့္ထိုင္ေနရသတဲ႔
ေက်ာင္းတုန္းက စာစီကံုးလို
နိဂံုးမပါ နိဒါန္းမရွိ
စာကိုယ္ကေန ေရးမိေရးရာ
ဒါေပမယ့္ ဖတ္ေကာင္းေနဆဲ
သြားတိုက္ဖို႔ ပ်င္းေပမယ့္
ဟားတိုက္ဖို႔ဆို မပ်င္းတဲ႔သူ
ဧည့္ခံရမွာ ေၾကာက္သေလာက္
ဧည့္ဆန္ဆန္ေနရမွာေတာ့
အၿမဲေတာက္ပေနတတ္သူ
အဲ႔ဒီ…..ငါ့သူငယ္ခ်င္း။

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ(၈)

ကေလးေတြက ေကာင္းကင္က်ယ္ထဲ
စြန္လႊတ္လို႔
လူငယ္ေတြက ကံၾကမၼာလြင္ျပင္ထဲ
စြန္႔လႊတ္လုိ႔
လူႀကီးေတြက သခၤါရသဘင္ထဲ
အစြန္းလႊတ္လို႔
“ဘ၀”တဲ႔လား
မလြန္ဆန္နိဳင္ၾကခဲ႔ အတူတူ
စြန္
စြန္႔
စြန္း
တစ္ခြန္းေလာက္ေတာ့
ခြန္းေထာက္ကေလးပီေစခ်င္……။

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ(၉)

ျမင္ရတဲ႔ ကန္ထဲကငါးေတြ
မွ်ားရင္ မွ်ားသေလာက္
တစ္ေကာက္ေကာက္
ဒါဆို
ငါးမ်ိဳးဆိုတာေတြကို
အစားထုိုးၾကည့္လိုက္
မွ်ားႀကိဳးေတြကိုလည္း အစားထိုးၾကည့္လိုက္

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ (၁၀)

“ဒါ….အတိတ္ကံေတြ”ဆိုၿပီး
သည္ကိစၥက
စိတ္မာန္ခ် စကားေျပာလို႔မရဘူး
သည္ကိစၥက
ဒုကၡထက္ႀကီးတယ္
သည္ကိစၥက
ဒုကၡထက္ဆိုးတယ္
သည္ကိစၥက
ဒုကၡထက္ေလးတယ္
အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ
သည္ကိစၥက သည္ကိစၥ
သည္ကိစၥကို
သည္ကိစၥအတိုင္း ရွင္းရမယ္
ဟုတ္တယ္……….သည္ကိစၥ။

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ (၁၁)

“အေမရယ္
အေမ႔ဗိုက္ထဲကို
သမီး
ျပန္၀င္ေနလို႔ မရဘူးလား”
(လူမ်ား ၊သကၠရာဇ္မ်ား၊ဘ၀-၁၉၄၁-၁၉၄၅)ထဲက
ဆရာျမသန္းတင့္ ဘသာျပန္
“ကေလးစိတ္ရွိေသာ ဆံပင္ျဖဴျဖဴႏွင့္လူမ်ား”ထဲက
ဂ်ာမန္တပ္ေတြ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ဆီ ခ်ီတက္လာတဲ႔
ျမင္ကြင္းက်ယ္

အခ်င္းကဗ်ာဖတ္သူ(၁၂)

စာတိုက္မွာလည္း
ရြာလုိက္တဲ႔ႏွင္းေတြ……။
ဖုန္းလိုင္းေတြ
ဒုန္းစိုင္းေနသေလာက္
ေကာက္ကိုင္မယ့္သူ မရွိေသးဘူး………..။


ျမဆင့္ခ်ယ္


(၁၃၆၉ ခု၊ေတာ္သလင္းလျပည့္မွ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔အတြင္း ေရးသားတဲ႔ကဗ်ာေတြျဖစ္ပါတယ္)
(၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ဇူလိုင္လTeen ဖူးငံုဆယ္ေက်ာ္သက္မဂၢဇင္း)