သကၠရာဇ္ ဗုံသံခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ့ လမင္းကို မ်ိဳထားတဲ့ျမိဳ့ကေလး

ေရးသူ...ေအာင္မွဴးေ၀

သူ႔ အရင္နာမည္ကေက်းေတာင္ညိဳ
အေမွာင္ဆိုရင္
ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားကေတာင္လက္မခံ
လေရာင္ကို စားမာန္ခုတ္ခုတ္ျပီး
ေခတ္သစ္ကိုယ္ပိုင္ဟန္ရိုးရုိးကုပ္ကုပ္ကေလးနဲ႔
ေတာင္ ေသလာဦးထုပ္ေအာက္မွာ
ကိုယ္ထူကိုယ္ထအလင္းေတြ ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ျမိဳ့
ဆိုလာျပားေတြ ၀င္းေနတဲ့ျမိဳ့
အေထြးတို႔ရဲ့ျမိဳ့.........
ခ်ိဳေအးတိို့ရဲ့ျမိဳ့.............
ျမဆင့္ခ်ယ္ရဲ့ျမိဳ့............
ေမာင္ကံခ်ိဳရဲ့ျမိဳ့...........
ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြမလိုတဲ့ျမိဳ့
ငါတို့ရာဇ၀င္ေတြကိုေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးတဲ့ျမိဳ့
ကေလးျမိဳ့...............။


ဒီျမိဳ့မွာ............လက္ခေမာင္းေျပာင္းျပန္ခတ္တဲ့ျမစ္ကေလးနဲ့
ဒီျမိဳ့မွာ............ကတ္တီးကတ္ဖဲ့ ငါလိုကဗ်ာဆရာေတြနဲ့
ဒီျမိဳ့မွာ...........သူ့မဟူရာလည္ဆြဲကို
လူၾကားသူၾကားထုတ္ထုတ္ၾကြားတတ္တဲ့
ေတာင္ဇလပ္ဟိုတယ္ေရွ့
ျမိဳ့လယ္ေခါင္ေလယာဥ္ကြင္းကေလးနဲ့
ဒီျမိဳ့မွာ.....သံသရာဆြဲဆန့္သလို
ျမန္မာအိႏၵိယခ်စ္ၾကည္ေရးလမ္းၾကီးနဲ့
ဆယ့္နွစ္ရာသီ............
ပန္းပြင့္နံပါတ္ဆယ့္နွခုစလုံးပဲ
ျမန္မာဘုရားပြဲ.....ကုလားဘုရားပြဲ
ခရစ္ယာန္ဘုရားပြဲ...........အစၥလာမ္ဘုရားပြဲေတြနဲ့
အစားလည္းေတာ္ေတာ္ပုပ္တဲ့ျမိဳ့ကေလး
တရားလည္းေတာ္ေတာ္ဟုတ္တဲ့ျမိဳ့ကေလး
ေ၀းခဲ့ေပါ့
ေခတ္ေဟာင္းေတးနဲ့ငါနဲ့ေ၀းသလို
ငါ့ျမိဳ့ကေလးနဲ့ ငါနဲ့ေ၀းခဲ့ျခင္း
လမင္းကိုမ်ိဳမ်ိဳျပီး
သကၠရာဇ္ဗုံသံခ်ိဳခ်ိဳေတြႏဲ့
လင္းခ်င္တိုင္းလင္းေနတဲ့ျမိဳ့ကေလးေရ
သင့္....ေတးသံေတြက်န္းမာစြာအေတာင္ပံခတ္ေစေၾကာင္း
ဒီကဗ်ာေရးရင္းငါဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ ။



ေအာင္မွဴးေ၀
၂၀၁၀-ခုႏွစ္ ေမလ ထုတ္ ဖက္ရွင္အင္းေမ့ခ်္မဂၢဇင္း