ေမေမ

ေရးသူ ယြန္းအိမ္

ေမေမ ….
အႏႈိင္းမဲ့ျခင္းေတြနဲ႔
မလံုေလာက္တဲ့ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕
အတိုင္းဆမဲ့ ေမတၱာေတြကို
ဦးညႊတ္ တမ္းတဆဲပါ ….
ေမေမ …

အို…. အို …
(လူေလးေရ အိပ္ပါေတာ့
လမင္းႀကီးလည္း သာေရာ့ေပါ့ )
သားေခ်ာ့ေတးေတြ သီဆိုေနရင္း
အိပ္စက္ျခင္းတို႔ အေမ့နိဳ႔စို႔ကာ
ေမတၱာရိပ္ထဲ ပုခက္လြဲရင္း
နဴးညံျခင္းနဲ႔ သိပ္ခဲ့ ခ်ိန္ခါ
ၾကင္နာမႈေတြ ေရလို ေအးျမ
သိကမၾကြယ္ ရင္၀ယ္ပိုက္ေတြး
တိုက္ေကၽြးေခ်ာ့ကာ ဂရုဏာဆင္
ေက်းဇူးရွင္ ေမေမ ….

ေဖေဖေမေမ သင္ေပးစဥ္က
မပိကလာ တီတာတာနဲ႔
ၾကည္ကာရႊင္ျပ အလွမ်က္ႏွာ
လမင္းသာသို႔ ၀င္းလို႔ထိန္ထိန္
တည္ၿငိမ္အျပံဳး ေႏွာင္ထံုးဖြဲေလ
ေပ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ ေမေမ …

ေမေမ …
ဟို … အရင္ အခ်ိန္ေတြတုန္းက
နဴနယ္တဲ့ အသိေတြကို
အိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္ေတြနဲ႔
အေမ့ေရွးစကားေတြက
သတၱဴရည္သြန္းေလာင္း
အားသစ္ေပါင္း၍
ေျပာျပခဲ့တာ ``ေမေမ´´ ပါ

ကေလး အရြယ္ ငယ္စဥ္ဘ၀
ေက်ာင္းစပို႔ေတာ့
စာသင္ေပ်ာ္ေအာင္
သိမႈ တတ္မႈ ပညာေတြစံုေအာင္
အနာဂါတ္ရဲ႕ လမ္းမေတြမွာ
၀င့္ထည္၀ါ၀ါ ေလွ်ာက္လွမ္းနိဳင္ဖို႔
ေက်ာင္းပ်င္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္
အေဖၚေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနေအာင္လို႔
ေက်ာင္းလိုက္ပို႔တဲ့ ေမေမ ..

သကၠရာဇ္ေတြ ျဖတ္သန္း
အတန္းစဥ္ ေက်ာ္လႊားလို႔
အားမာန္ေတြနဲ႔ ခုတ္ေမာင္း
အေဟာင္းေဟာင္းေတြ ခ်န္ရစ္
တရိပ္ရိပ္နဲ႔ တိုက္စားသြား
ကုန္လြန္ခဲ့ နာရီမ်ား
ေျပာင္းလည္းခဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ထားရစ္ခဲ့ ေန႔စြဲေတြ
ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ အျပည့္နဲ႔ အားေပးခဲ့တဲ့
ေမေမ …..

ဆယ္စုႏွစ္ေတြ စြန္းထင္းခဲ့ေတာ့
ဘ၀ရဲ႕ လႈိင္းတပိုးေတြၾကားမွာ
ျဖတ္သန္းရင္းနဲ႔
ေမေမ့ရဲ႕ ေမတၱာတရားေတြ
၀ါသနာေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ျမွဳပ္ႏွံ
စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ ပ်ိဳးပင္ေတြ အတြက္
လမ္းျပၾကယ္ဟာ ေမေမပါ
ထုဆစ္ခဲ့ လက္ေတြဟာ
မြန္ျမတ္သန္႔စင္စြာပဲ ေမေမ ….

ႏွစ္ဆယ္ႏွစ္နားနီးေတာ့
ေမေမ့သား ေက်ာင္းလစ္တတ္ေပါ့ ..
ရာဘင္ျဒၵာနတ္တဂိုးကို အားက်
ေယာနသံဇင္ေယာကို အားက်
မိုးေနရဲ႕ ေခတ္ေတြဆီ ေလွ်ာက္သြား
ေနၾကာပန္းခင္းေတြကို သေဘာက်
ေဂါကီရဲ႕ အေမကို မက္ေမာ
သား အတြက္ေတာ့ ေမေမဟာ
အေတာက္ပဆံုးေသာ အလင္းေရာင္ေတြနဲ႕ …..

အသြားအျပန္ အလွ်ားအနံ ဆိုတဲ့
စကားလံုးေတြ
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေျမွာက္ပင့္ေပးမႈ
ကူညီျခင္း ဆိုတာေတြနဲ႔
သမုခရတနာ ကိုလည္း
ခ်စ္ခဲ့ဘူးပါတယ္ ….
သခ်ၤာေဗဒအရ
ကိန္းဂဏန္း တန္ဖိုးေတြ
ႀကီးမာခဲ့ေပမယ့္
ေမေမ့ ေမတၱာေလာက္
မေအးျမခဲ့ပါဘူး ေမေမ …

ေမေမ …
တကယ္ေတာ့ ရူးသြပ္ျခင္းေတြနဲ႔
ရင္ခုန္သံ လွိဳင္းတပိုးေတြက
ရိုက္ခိုက္ျခင္း ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္သား
တ၀ုန္း၀ုန္း ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့
အနာဂါတ္ ခရီးၾကမ္းေတြမွာ
အသဲကြဲ လမ္းမေပၚ ေလွ်ာက္ဆဲ
တစ္ေယာက္တည္းပါ ေမေမ ….

ႏွင္းဆီပန္းနဲ႕ ေသနတ္အဖြဲ႕ကို ရင္ခုန္
သူရဲေကာင္းေလေတြ အားက်
ဘီတဲလ္ သီခ်င္းေတြ ယစ္မူး
ေက်းလက္သီခ်င္းေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္း
ကိုယ္ပြား သံစဥ္ေတြနဲ႕ ေနသားက်
ေလာကႀကီးက ေျပာတယ္
ဟစ္ေဟာ့ေတြ မခံစားတတ္ရင္
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ ရာစု လူသား မဟုတ္ဘူးတဲ့ ….
ေမေမ့သားေတာ့
ေက်ာက္ေခတ္လူသား ျဖစ္ေနၿပီ ထင္ရဲ႕ …

ဟို … အေ၀း တစ္ေနရာ
ဘ၀ရဲ႕ ရြက္တိုင္ေတြ ၀ယ္ယူ
တည္ေဆာက္ တပ္ဆင္ခ်ိန္တုန္းက
ေမေမ့ရဲ႕ ေမတၱာေတြကို လြမ္းတယ္
ေမေမ့ရဲ႕ လက္ရာေတြကို လြမ္းတယ္
ေမေမ့ရဲ႕ ဂရုဏာေတြကို လြမ္း
မေမာမပန္းနဲ႕ ျဖတ္သန္း
တစ္ခန္းရပ္ ဇတ္လမ္းေတြ ရပ္လို႔
ၾကယ္တာရာေတြရဲ႕ အလင္းတန္းေအာက္မွာ
အိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္ေတြကိုလြမ္း
ေက်းလက္ေတာတန္းေလးနဲ႕
အေမ့ရဲ႕ အိမ္ကိုလြမ္း
ျမစိမ္းေရာင္ လယ္ကြင္းႀကီးနဲ႕
ရြာဦးက ေစတီေလးကို လြမ္း
ရိုးျပတ္ေတာေတြနဲ႕
အေမ့ရဲ႕ ယာခင္းေလးကိုလြမ္း
ညီမေလးနဲ႕ မနက္ခင္းကို လြမ္း
ကြက္လပ္ မ်ားစြာကို ျဖည့္ေပးတဲ့
ေမေမ …
ဦးခိုက္ တမ္းတဆဲပါ …

အနဳပညာေတြကို မက္ေမာရင္း
ကာရန္လြတ္ ၀ါက် အခ်ိဳ႕
ေလးသံုးႏွစ္ ပံုေသနည္းေတြ
ထိကြာ လြတ္လပ္မႈေတြနဲ႔
အေပါင္းအသင္းၾကားမွာ
ကဗ်ာေရးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို
နားလည္မႈ အၿပံဳးေတြနဲ႔
အားေပးတဲ့ ေမေမ …..
ေခတ္ၿပိဳင္ ခံစားမႈေတြကို ကူးခတ္ရင္း
နိဳင္ငံတကာ ေမာ္ဒန္ခံစားမႈေတြ
ပိုစ့္ေမာ္ဒန္ ပါေဖါင့္မင့္ေတြက
အေသြးအသားထဲကို စီး၀င္
ျပင္းျပတဲ့ နမိတ္ပံု ဖန္တီးမႈ
အနားမရွိတဲ့ သံစဥ္ေတြၾကားက
ေမေမ့ရဲ႕သား ကၽြန္ေတာ္
ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြနဲ႕ ….။

ေမေမ …
ဘ၀ဟာ ရိုးသားေနတုန္း
အတၱရဲ႕ ရိုက္ခိုက္ခ်က္ေတြ ေအာက္မွာ
ယံုၾကည္ရာကို မေရာင္းခ်ရဲခဲ့
မိုက္မဲစြာ သန္႔စင္ေနခဲ့ေတာ့
အဆင္မေျပမႈေတြက ရစ္ပတ္
ကံၾကမၼာကို ပံုခ် အျပစ္တင္ရင္း
အခ်ည္းအႏွီး အင္အားမ်ား
ကိုယ္ခံအား နည္းနည္း အလင္းမဲ့
အႏွစ္မဲ့ ၀တ္ရံုေတြကို
တပ္မက္ျခင္း ကင္းစြာနဲ႔
ထြက္ေပါက္ေတြကို ရွာေဖြေနတုန္း
ပိုးစံုးၾကဴး အလင္းေရာင္ အခ်ိဳ႕က
ရပ္တည္ျခင္းေတြကို နားမလည္ခဲ့ ….

အိုင္တီ ဆိုတဲ့နည္းပညာေခတ္ႀကီးမွာ
ကမၻာဟာ ရြာေလး တစ္ခုဆိုရင္
သားဟာ ပုရြက္ဆိတ္ တစ္ေကာင္ ျဖစ္သြား
ေျမေၾကာေတြ ရွဳံ႕ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ
ကြန္ပ်ဳတာေလး တစ္လံုးနဲ႕
အိပ္မက္လွလွ မက္ခ်င္ေသးတယ္ …
အင္တာနက္ရဲ႕ စြမ္းအားေတြေအာက္မွာ
ညီမေလးရဲ႕ ကုဒ္နံပါတ္ကို သိခ်င္ခဲ့
ပါ့စ၀ါဒ္ေတြ ခဏခဏမွားႏွိပ္မိလို႔
ျပစ္ဒဏ္ မက်ဴးလြန္ပဲ
ကြင္းထဲကထုတ္ခံရတဲ႔ ေဘာလံုးသမားရဲ႕
အျဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳခဲ႔ရသူဟာလည္း
ေမေမ႔ရဲ႕သားပါ …….။

ရာစု အသစ္ရဲ႕ ေနထိုင္မႈ စနစ္
ခမ္းနားႀကီးက်ယ္မႈ နိဗၺာန္
လိုက္ေလွ်ာညီေထြျဖစ္မႈ
အင္နားရွားမ်ား ယုတ္ေလွ်ာ့မႈ
ေမာ္လီးက်ဴးတို႔၏ အေရးပါျခင္း
အိပ္မက္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးပိုင္ခြင့္
ဘံုသံုးစနစ္၏ အေရးပါျခင္း
အက်ၤ ီ၀တ္ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေအာက္မွာ
အံေခ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ ေမေမရဲ႕သား
တံခါးတခ်ပ္မွ မဖြင့္နိဳင္ခဲ့ …..

ေမေမ
တာ၀န္ဆိုတဲ့ စကားလံုးေဘာင္ခတ္မႈ
ေျခႏွစ္ခုရဲ႕ မားမတ္မႈေတြ
စက္တပ္ပစၥညး္မ်ားရဲ႔
ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေအာက္မွာ
လူးလြန္႔ကူးခတ္ ၾကိဳးစားရင္း
ဇရာရဲ႔ စြန္းထင္းခဲ႔ ျပယုဂ္မ်ား
တစ္သတ္မတ္ ျဖစ္တည္မႈတစ္ခု
ေသဆံုးျခင္း အိမ္မက္နံရံတို႔
ေ၀းကြာခဲ႔ ေမ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔
ဘ၀မွာ
ေတာက်ီးကန္း တို႔အာေနခဲဲ႔…….။
ေမတၱာ ဖေယာင္းပန္းႏွင္းစက္လက္
ကေလးဘ၀ အေရာင္းမဲ႔ မိုးေကာင္းကင္
ပင္လယ္ခ်ဳိ ျမင္႔မိုရ္ေတာင္ ရာသီဦး
ေတာင္ျပန္အလင္းတန္း လမင္းငိုသံ
ေက်းလက္သီခ်င္း အျပံဳးနုနု ျပကၡဒိန္
အသဲကြဲ ကံၾကမၼာ ႏွင္းဆီပန္း
ျဖတ္သန္းပံုေဆာင္ခဲ ဇာတ္လမ္းမရွိ
ထုဆစ္ျခင္း ပန္းပြင္႔ေဟာင္း မာယာ
ညနက္နက္ အကာမဲ႔ တစ္ေတာလံုး
ရာစုသစ္မွတ္တမ္း ေသြးဆာျခင္း
ညီမေလး အိုင္က်ဴ နာရီ သံပတ္ကုန္း
မိုးအမည္း ရွင္သန္ျခင္း ဂ်စ္ပစီမ်ား
ေလလြင္႔ျခင္း ယဥ္ေက်းမႈ အေဟာင္းအျမွင္း
စိတ္ကူးမ်ား ေအးစက္စက္ ေငြေၾကး
ေသဆံုးခဲ႔မႈ တယ္လီဖုန္း အသံမ်ား
ေမာ္လီက်ဴး တာ၀န္ စကၠဴအပိုင္းအစ
ျပယုဂ္ ကိုယ္ခံအား ထြက္ေပါက္
မီးလွ်ံမ်ား လင္းလက္ခဲ႔……….။

ေမေမ
မတည္ျမဲျခင္းေတြက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္
ေျပာင္းလဲခဲ႔ ျမစ္ေရ အလွ်င္း
ေသျခင္းေတြကို နားလည္ခဲ႔ေတာ႔
သစၥာေလးပါး တရားေတြကို ရိုက္သြင္း
ဂုဏ္ေတာ္ ပုတီးေတြ အထပ္ထပ္စိပ္
တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ဂါထာေတြ
ရြက္ဆိုရင္း
သံသရာ စက္၀ုိုင္းၾကီးကို ေၾကာက္ေနခဲ႔……….။

ေမေမ
အႏိႈင္းမဲ႔ျခင္းေတြနဲ႔
မလံုေလာက္တဲ႔ စကားလံုးအခ်ဳိ႔
အတိုင္းအဆမဲ႔ ေမတၱာေတြကို
ဦးညြတ္တမ္းတဆဲပါ …..။

ယြန္းအိမ္
၂၃-၉-၂၀၀၂

(ျပာသိုလျပည့္ေန႔ အေမေန႔ အမွတ္တရ)